بر اساس گزارش واحد خبر آهن ملل اصفهان، در حال حاضر شرکت‌هایی که در زمینه فولادسازی در داخل کشور مشغول به فعالیت هستند، برای صادرات محصولات فولادی خود با مشکلات و چالش‌هایی روبه‌رو می‌باشند. موضوع محدودیت در صادرات فولاد ایران منجر شده که مسائلی جدی برای ارزآوری کشورمان به وجود آید.
در کشور ما میزان تولید فولاد نسبت به مصرف داخلی بسیار بالاتر است. قاعدتا امر صادرات و در دست گرفتن بازار فولاد کشورهای دیگر و نبودن محدودیت صادرات فولاد ایران، می‌تواند به سودآوری بیشتری برای تولیدکنندگان منجر شود و به رونق اقتصادی کشور کمک کند.
با این وجود و با اینکه گرایش شرکت‌های فولادسازی به داخل شدن در امر صادرات مسئله‌ای جدی است، اما به دلیل وجود بخش‌نامه‌های گوناگون و متغیر، امر صادرات فولاد با مشکلاتی جدی همراه می‌باشد.
به همین ترتیب، مادامی که یک شرکت فولادی در امر صادرات قدم برمی‌دارد، ناچار است که برنامه‌ریزی‌های خود را با در نظر گرفتن بخش‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های موجود انجام دهد.
شرکت‌های فولادی برای صادرات خود حاشیه سود معقولی را برنامه‌ریزی می‌کنند، اما زمانی که سازمان توسعه تجارت ایران بخش‌نامه جدیدی ارائه می‌کند، همه این معادلات و برنامه‌ریزی‌ها بهم می‌ریزد. به این ترتیب، شرکت‌های فولادی با ضرر مواجه می‌شوند.
صنعت فولاد کشور ما نیاز به قوانین و دستورالعمل‌هایی تازه و ثابت برای توسعه و پیشرفت صادرات خود دارد. یکی دیگر از مشکلات پیش‌روی فولادسازان در این حوزه تعیین قیمت دستوری می‌باشد.
در ایران تولید فولاد بیش از مصرف آن می‌باشد. در حال حاضر، میزان تولید فولاد در کشور ما به حدود 28 میلیون تن رسیده، اما مصرف آن در بهترین حالت به اندازه 13 میلیون تن در سال خواهد بود. این موضوع نشان می‌دهد که برای بیش از نیمی از تولیدات در حوزه فولاد امکان صادرات وجود دارد. علاوه بر این، از لحاظ تامین نیاز فولاد در داخل کشور با مشکلی مواجه نیستیم و نخواهیم بود.
